Experiences that may not apply to all of us or even seem very distant to us, unchangeable customs that consider child marriage as normal, lives spent without ever questioning one’s place in life… These situations, which are actually very much a part of our lives, unfortunately come to life before us as another facet of today’s realities.
“So where are we in this reality?” While we question our own reason for existence with the question, the place of women in society is questioned at the point where the story of child-women meets ceramic art in a conceptual dimension.
She invites the society to confront, even for a moment, the fact that one in every three women, mostly in rural areas, is married as a child and the anxiety felt against the memory, social culture and tradition that are questioned in the face of the helplessness of this situation to which they are condemned, as well as the sensitivity of the artist on a path where hope for the future is also desired…
While trying to question the limits of women’s freedom in their search for social identity on a conceptual level, while writing new stories with the help of the objects we use in the routine of daily life, ceramics were brought together with the richness of meaning given by the lived experience of used-obsolete objects.
Ses-siz, 2021
Belki hepimiz için geçerli olmayan hatta bize çok uzakmış gibi görünen yaşantılar, çocuk yaşta evlendirilmeyi normal sayan değiştirilemeyen töreler, hayattaki yerini-rolünü-görevini hiç sorgulamadan geçen ömürler… Aslında hayatımızın çok da içinde olan bu vaziyetler maalesef günümüz gerçeklerinin bir diğer yüzü olarak karşımızda hayat buluyor.
“Peki biz bu gerçekliğin neresindeyiz?” sorusuyla kendi varlık nedenimizi de sorgularken, çocuk-kadınların hikayesinin kavramsal boyutta seramik sanatı ile buluştuğu noktada, kadının toplumdaki yeri sorgulanmaktadır.
Çoğunluğu kırsalda olmak üzere her üç kadından birinin çocuk yaşta evlendirildiği gerçeği ve mahkûmu oldukları bu durumun çaresizliği karşısında sorgulanan bellek, toplumsal kültür, gelenek karşısında duyulan kaygı ve bununla beraber gelecek adına umudun da arzulandığı bir yolda sanatçı duyarlılığı ile toplumu bir an bile olsa yüzleşmeye çağırıyor…
Kavramsal boyutta kadınların toplumsal kimlik arayışındaki özgürlüğünün sınırlarını sorgulatmak isterken gündelik hayatın rutininde kullandığımız nesnelerin yardımıyla yeni yeni hikayeler yazarken, kullanılmış-eskimiş olan nesnelerin yaşanmışlığının verdiği anlam zenginliği ile seramikler bir araya getirilmiştir.
